از عبدالله پسر سَنان روایت شده است که ابو عبدالله(علیه‌السّلام) فرمود:
به‌زودی شبهه‌ای به شما می‌رسد؛ پس، بی‌نشانه‌ای دیده‌شونده و بی‌امام هدایتی می‌مانید، از آن شبهه رهایی نمی‌یابد، مگر کسی که دعا کند به دعای غریق. گفتم: دعای غریق چگونه است؟ فرمود می‌گویی:
«یا الله یا رحمان یا رحیم، یا مقلّب القلوب ثبّت قلبی علی دینک».
گفتم: یا مقلّب القلوب و الأبصار ثبّت قلبی على دینک. فرمود: بی‌گمان، خداوند(عزّ و جلّ) مقلّب القلوب و الأبصار است، ولی بگو چنان‌که می‌گویم: یا مقلّب القلوب ثبّت قلبی على دینک(1).
شایان یادآوری است، مراد از «شبهه‌ای» در این حدیث، هر چیزی میباشد که انسان را دچار کجرویهای فکری و اعتقادی کند.
----------------------------------------------------------------
1. بحار الأنوار، ج 52، 49-148، ب 22، ح 73، با نقل از: کمال الدین؛ ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی.
✔️ برگرفته از: جهان در آستانۀ ظهور، پژوهش و نوشتۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی
کانال آخراّمان
درباره این سایت